Eén keer per jaar ga ik met mijn vriendin Mariëlle op vakantie. In de loop der jaren is het voor haar ‘normaal’ geworden dat er tijdens de vakantie ook wat hengels meegaan en zal de bestemming ook nooit ver van water af liggen. Zo hebben wij al aantal grote rivieren bezocht, waaronder de La Meuse, Saône en de Moselle. Ook hebben wij aan een aantal grote stuwmeren in Frankrijk onze vakantie gevierd. Vaak op kleine municipal campings, maar ook wel in particuliere huisjes. De laatste jaren gaan ook mijn moeder, schoonmoeder en de hond Bink mee en zo hebben wij gezamenlijk al een aantal mooie avonturen mogen beleven. En ik zeker ook op visgebied. De vistijd die ik tot mijn beschikking heb is natuurlijk van een ander niveau dan wanneer ik met Juri naar Frankrijk vertrek, maar natuurlijk probeer ik deze tijd wel optimaal te benutten.

 

​Vaak verbleven wij op kleine municipal campings

 

Het vakantievissen is voor mij dan ook een aparte tak van sport geworden en staat het eigenlijk haaks op mijn visserij die ik normaal gesproken hanteer. Gezien wij namelijk ruim van te voren al onze bestemming voor twee weken vastleggen is er van enige mobiliteit geen sprake, althans vrij beperkt in ieder geval. Met Juri heb ik wel eens na 800 km rijden ergens aan het water gestaan om binnen 10 minuten rechtsomkeer te maken en weer met gemak 400 km de andere kant van Frankrijk in te trekken. Alleen omdat het gevoel niet goed was, er ergens een andere visser te bekennen was of er überhaupt mensen te zien waren… En dit is zeker niet één keer voorgekomen… Tijdens het vissen in Frankrijk zijn wij namelijk nogal op onze rust gesteld en hebben wij graag de ruimte.

 

​Van mobiliteit is weinig sprake

 

Met mijn vakantievisserij is dit dus anders. Een andere bijkomstigheid (nadelig?) is dat het te bevissen gebied niet onbevist zal zijn. Gezien het een vakantiebestemming is, en zeker vanaf campings het hengelen erg populair is, zal er zeker sprake zijn van een vorm van “zone”dressuur. Dit maak ik eigenlijk altijd mee, of het nu op de grote rivieren is of op de grote meren. De vele lijnen die in bepaalde tijden van het jaar daar het water oppervlak doorkruisen maakt de geliefde karpers erg wantrouwig. Zelden wordt er dan ook goed gevangen vanaf een camping, alleen weet ik wel dat onze gevinde vriend hier toch vaak vertoeft. Alleen al om het feit dat er dus ook altijd wel wat te knabbelen is en ze de vissers zeker te slim af kunnen zijn. Helaas heb ik dit zelf ook door schade en schande moeten ondervinden.

 

​Er valt altijd wel wat te knabbelen voor ze

 

Buiten het feit dat ik mijn verwachtingspatroon aanpas is tijdens een vakantie mijn vistechniek vrij simpel. Zo vaak mogelijk voeren, zo weinig mogelijk vissen, minimaal aan lijn in het water en dat alles op het juiste plekkie. Overigens klinkt dit allemaal wel makkelijker dan gezegd.

 

Het voeren moet namelijk zo onopvallend mogelijk gebeuren omdat ik liever niet heb dat iedereen over mijn schouders meekijkt. Geeft mij voornamelijk een ongemakkelijk gevoel maar echt kwaad kan het niet. Dat ongemakkelijke gevoel heb ik dan ook eigenlijk alleen de eerste dagen. Na een aantal dagen heb ik gevoelsmatig mijn eigen territorium gecreëerd en trek ik mij van enig bekijks nog weinig aan. Tenzij ik een karper aan de lijn heb. Op één of andere manier voel ik dan enige druk door de toeschouwers, want stel je voor dat ik het verkloot… Sta ik toch mooi voor Sjaak bij al die badgasten… Maar goed, zo onopvallend mogelijk voeren betekend dus vroeg op staan en laat naar bed om tijdens de rustigere uurtjes te voeren. De eerste week staat eigenlijk in het teken van voeren en stek ontdekken. De eerste vier dagen, twee maal per dag veel en verspreid voeren over een groot oppervlak. Over het algemeen verbruik ik in mijn eerste week zo’n 75% van mijn voer.

 

Zo weinig mogelijk vissen betekend ook echt zo weinig mogelijk vissen en dit is misschien wel het lastigste onderdeel. Maar zeker noodzakelijk! Hierdoor geef ik de stek voldoende rust waardoor de vis het grootse gedeelte van de tijd kan azen zonder dat hij met lijnen in aanraking komt. Ook voorkom ik hierdoor dat ik de stek ‘dood’ vis. Het is namelijk best lastig om een visstek twee weken lang productief te houden.

 

Gelukkig heeft voeren een soort therapeutische werking op mij. Want het voer doet zijn werk wel en dat alleen geeft mij toch altijd een soort ‘vissen’ gevoel. In mijn hoofd ben ik al aan het vissen, en dan ook nog eens met de wetenschap dat ik niks vang zonder dat dit een afbreuk op mijn vertrouwen is. Hoe rustig kan je het in je hoofd hebben?

 

Na mijn eerste dagen voeren zal ik twee tot drie dagen de tijd nemen om er achter zien te komen wat de aastijden zijn, de eventuele trekroute is, en/of de meest praktische stek is om uiteindelijk te vissen. In deze dagen zal ik dus gemiddeld de meeste visuren van mijn vakantie maken. Met twee hengels zal ik deze dagen de voerzone afvissen om te ontdekken waar ik actie krijg en dus vertrouwen op doe. Het zullen geen lange sessies zijn, maximaal een uur of vier/vijf. Uiteindelijk vis ik in de eerste dagen wel het klokje rond, tenzij ik natuurlijk al enige vorm van actie heb gehad. Want de ervaring leert wel dat als je de voerstek echt aan de gang krijgt het tijdstip niet zoveel meer uitmaakt en je ook gewoon vol op de dag actie kan krijgen. Mits je de stek ook geregeld rust geeft en van voer voorziet!

 

​Met twee hengels zal ik de voerzone gaan afvissen

 

De uitstaande lijn wordt strak tegen de bodem geparkeerd met diverse toploodjes of komt met een rechtstaande lijn omhoog met een boeien systeem. De toploodjes gebruik over het algemeen op de rivier en de boeien op de meren. Toploodjes op de rivier? Jazeker! Deze maak ik zelf door een paperclip handig uit te buigen en deze met secondelijm op steentjes te lijmen. Je slaat ze er dan bij een aanbeet zo vanaf en zullen dan dus ook nergens achter blijven hangen! Na de eerste week is het dus eigenlijk de bedoeling dat er veel voer het water is ingegaan en dat ik enige vorm van actie heb gehad zodat ik weet wanneer en waar ik de tweede week wil vissen.

 

De tweede week vis ik over het algemeen met één hengel en maximaal een uur of vier per dag. Met één hengel staat er namelijk altijd de helft minder lijn uit dan bij twee hengels.  Vaak vis ik dan twee keer, twee uur en is er van enig dressuur geen sprake meer. Voeren gebeurt nog steeds met regelmaat alleen wel een stuk compacter en een veel mindere hoeveelheid. Wel hou ik altijd nog een bepaalde voerhoeveelheid als reserve zodat het mogelijk is om half in de week nog één keer goed te voeren.

 

Het is vaak voorgekomen dat de hele camping met verbazing aan het kijken is hoe er ineens wel door iemand wat gevangen wordt! Gek genoeg is vis vangen een echte ijsbreker bij de locale Franse camping gasten. Hierdoor hebben wij diverse leuke contacten opgebouwd zonder maar een woord Frans te spreken! Visserstaal is namelijk iedereen die vist wel machtig.

 

​Visserstaal is iedereen machtig

 

Als je goed met de omstandigheden omgaat kan het vissen vanaf een camping zeker succesvol zijn en kan het nadeel zeker in je voordeel werken!

 

​Het vissen vanaf een camping kan zeker succesvol zijn

 

Eigenlijk is het altijd wel zo, dat wanneer wij terug zijn van vakantie direct de speurtocht begint naar de nieuwe vakantiebestemming. En ik kan vertellen dat dit geen gemakkelijke zoektocht is… Zeker door het bijzijn van de drie dames. Maar eigenlijk natuurlijk vooral door mijn eigen wensen. Het is natuurlijk wel DE vakantie van Mariëlle en mij dus is vissen eigenlijk maar bijzaak. Althans zo laat ik het in ieder geval overkomen. Dus dicht bij het water is de eerste eis. De tweede is toch wel de visuitdaging. Op een vakantieputje zal je mij niet snel vinden en dus het water moet vooral groot zijn of langs een flinke rivier. Maar ik weet ook dat de dames geen eisen, maar wel voorkeuren hebben. De eerste is de afstand. Als ik wat op internet zie is de standaard vraag: Hoe lang is het rijden? De reisafstand is namelijk nogal een issue… Waar de dames alleen van de reis al een feest willen maken heb ik maar één doel. Zo snel mogelijk naar bestemming! Als ik met mijn broer Juri op pad ga stop ik om de vijf uur en dat is eigenlijk alleen omdat de benzinetank leeg is. Terwijl ik tank gaat Juri plassen, en als hij afrekent dan duik ik de bosjes in. Of andersom. Maar zinloos tijd verspillen is er niet bij. Nu is dat natuurlijk anders maar hier wringt wel de schoen.

 

​Het water moet vooral groot zijn

 

Vooraf beslissen wij, zoals altijd, om rustig op weg te gaan. Picknickmand mee, muziekje, gesmeerde broodjes, koffie, enzovoort. Ook ik neem mij voor op de goeie mindset aan te nemen en rustig aan te doen.  Geregeld stoppen voor een pauze en genieten van het moment dat wij op weg zijn. Alleen is dit mij tot op heden nog niet gelukt…  Dus storen de dames zich aan mijn rijstijl. Genieten is er niet bij, hoor ik dan… Maar goed, ook dit jaar ga ik het anders doen! Inmiddels heb ik in de loop der jaren de reisafstand toch wel richting de 1000 km gekregen. Wij zijn wel verder geweest maar daar valt gezien  de eerdere ervaringen niet meer over te praten.

 

​De reis is toch altijd wel een ‘dingetje’

 

De tweede vraag die ik krijg is Parijs? Als ik ja, zeg dan zie ik langzaam maar zeker paniek in een zestal ogen schieten. Ook hier hebben wij diverse ervaringen mee die bij mijn reisgenoten nog steeds op het netvlies staan. Van ’s nachts tanken midden in de getto van Parijs tot wegblokkades midden in de nacht door een stel criminelen die ik met een 140 km per uur maar net kan ontwijken. En natuurlijk de drukte tijdens de daglicht uurtjes. Ik hou van de Franse rijstijl en pas mij, zeker in Parijs, daar dan ook graag op aan. Rammen met die kar en elk metertje benutten. Is het links dan is het links en is het rechts dan is het de andere kant. Een afwachtende rijstijl is hier niet gepast en deze ligt mij wel. Maar dat geldt dus zeker niet voor iedereen…

 

Maar goed, wanneer wij op vakantie zouden gaan dat stond al vast. De tweede en derde week van september. Eigenlijk wat later als dat wij normaal gesproken gaan. Meestal gaan wij namelijk de laatste van augustus en eerste van september. Maar de Outdoor Fair met het PeuterFonds staan op het programma. Dat ik mij inzet voor deze mooie stichting valt ook zeker bij de dames goed, sterker nog ze zijn er trots op! Het wat later plannen van de vakantie was dan ook geen enkel probleem. Wel ging de keuze uit naar een chalet op een camping of weer ergens een particulier huisje van een Fransman. Gezien de kille avonden en ochtenden die ons te wachten staan in deze tijd van het jaar.

 

Na en lange zoektocht op internet met vele ja’s en nee’s over en weer vinden we een particulier huis direct aan de Saône. We vinden direct allebei dat dit het moet worden! Ooit zijn wij onze vakanties begonnen aan deze machtige rivier en zijn daar direct een drietal jaren blijven hangen. Ook met Juri ben ik er toen nog een aantal keren geweest met mooie avonturen maar zeker ook grote frustraties. Ook dit is zo’n locatie waar wij naar toe zijn gereden en direct weer omkeer hebben gemaakt. Camping onder water en wat wij in Nederland een bos noemen dat zag je daar door de rivier heen walsen. Maar mooie avonturen waren er zeker. Dus we gaan weer terug naar waar het vakantievissen 10 jaar geleden begon!

 

​Wij zijn er direct een drietal jaren blijven hangen

 

Ondanks het gebrekkige Frans dat wij spreken verloopt het contact met de Franse huurbaas erg prettig. Hierdoor hebben wij eigenlijk direct vertrouwen in onze nieuwe bestemming keuze. Een huis direct aan de rivier omringd met een hele grote tuin, een grote serre, fietsen tot onze beschikking en zelfs een openhaard. Hoe mooi kun je het wensen. Nog mooier want er schijnt zelfs een roeiboot voor de deur te liggen!

 

Erik Froger

 

​We gaan weer terug waar 10 jaar geleden het vakantievissen begon!

 

Lees ook deel 2 van Vakantievissen! Vanaf volgende week hier te lezen!